Το ∆ροβολοβό αποτελεί οικισµό που ανήκει στο ∆ηµοτικό ∆ιαµέ-

ρισµα των Καµενιάνων. Είναι κτισµένο στους πρόποδες της Καπρίβαινας

προς τα Ν.Α. και σε υψόµετρο 900 µέτρα.

Η ονοµασία του είναι ελληνική, σύµφωνα µε τον ιστορικό της Επαρχίας µας
Γεώργιο Παπανδρέου και τον ιστοριοδίφη πρωθιερέα Νικόλαο Παπαδόπουλο,
και σηµαίνει "αφθονία υδάτων" ή "αναζήτηση ξύλου"

Η ύπαρξη του χωριού πρέπει να τοποθετηθεί στον 5ο-6ο αιώνα

π.Χ. Τούτο πρέπει να συνδυαστεί µε τα στοιχεία που βρέθηκαν στο Προχριστιανικό
λατρευτικό Σπήλαιο, σήµερα "Σπήλαιο Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής".

Υπάρχουν πολλά ιστορικά αποµεινάρια Χριστιανικών Ναών: Καµενιάνοι-∆ροβολοβό
πάνω από 20 ναοί. Κατά τη συζήτηση του θέµατος µε

διάφορους ειδικούς για τον έντονο θρησκευτικό χαρακτήρα των δύο άρρηκτα
συνδεδεµένων χωριών, προέκυψε το αβίαστο συµπέρασµα πως οι

Καµενιάνοι και το ∆ροβολοβό αποτελούσαν λατρευτικό ή µοναστικό

τόπο.

Στο σπήλαιο της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής πρέπει να

κρύβεται οµορφιά απείρου κάλλους, καθώς και σπήλαια λιµνών αν ερευ-

νηθούν σπηλαιολογικά, πιθανώς να προκύψουν πολλά ιστορικά στοιχεία

που θα φωτίσουν πτυχές του παρελθόντος του τόπου µας.

Οι Καµενιάνοι είναι ένα όµορφο και γραφικό ορεινό χωριό, που βρίσκεται στη γεωγραφική περιφέρεια του ∆ήµου Αροανίας. Σήµερα, αποτελεί ∆ηµοτικό ∆ιαµέρισµα του προαναφερόµενου ∆ήµου στο οποίο ανήκει και ο οικισµός ∆ροβολοβού. Το χωριό είναι χτισµένο σε υψόµετρο 960µ. περίπου, σε µια πλαγιά µικρού οροπεδίου, χαµηλότερα της βουνοκορφής της Καπρίβαινας (1658µ.), η οποία αποτελεί συνέχεια της ανατολικής οροσειράς των παρακλαδιών του µυθικού Ερύµανθου.

Εδώ, στην περιοχή της Καπρίβαινας (Κάπρι+ βαίνω = πέρασµα αγριογούρουνου), σύµφωνα µε ενδείξεις, τοποθετήσεις και συµπεράσµατα διαφόρων ειδικών, πιάστηκε ο Ερυµάνθιος Κάπρος από τον Ηρακλή, τρίτος άθλος κατά την Ελληνική Μυθολογία, στην οποία σίγουρα υπάρχει ιστορικός πυρήνας...

Οι Καµενιάνοι παλαιότερα αποτελούσαν τµήµα της αρχαίας Αζανίας. Στη μεγάλη απογραφή Grimani του 1700, που έγινε από τους Ενετούς κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στην Πελοπόννησο, το χωριό υπαγόταν στο Territorio των Καλαβρύτων. Ο πληθυσµός του σ'εκείνη την απογραφή ανέρχεται µόλις στους 23 κατοίκους, αποτελούµενος από 8 οικογένειες, 11 άνδρες και 12 γυναίκες. Η παραπάνω απογραφή, είναι χρήσιµο να αναφερθεί, έγινε µετά από κάποιο λοιµό που έπληξε την περιοχή. Είχε δε σαν αποτέλεσµα, τη µείωση του πληθυσµού µερικών χωριών, προφανώς και των Καµενιάνων.

Το χωριό, σύµφωνα µε τον ιστορικό της επαρχίας µας αείµνηστο Γεώργιο Παπανδρέου, δεν είναι πολύ παλαιό, οι δε πρώτοι κάτοικοί του, γεωργοί και κτηνοτρόφοι στην πλειοψηφία προσκλήθηκαν εκεί από τη Μονή Ευαγγελιστρίας του Σοπωτού στην οποία ανήκε και η µεγαλύτερη περιφέρεια έκτοτε, σαν Μετόχι.

Στην µεγάλη απογραφή του 1700, που έγινε από τους Ενετούς, αναφέρεται και το χωριό Αλέσταινα µε αρκετούς κατοίκους σε σχέση µε άλλα χωριά της γύρω περιοχής. Συνολικά αναφέρονται 21 οικογένειες: 33 άνδρες, 47 γυναίκες, σύνολο κατοίκων 80. Το γεγονός τούτο επιβεβαιώνει τα προαναφερόµενα από τον Ιστορικό Γεώργιο Παπανδρέου για πρόσφατο εποικισµό, καθότι περίπου εκείνη την εποχή η Μονή Φανερωµένης Σοπωτού βρισκόταν σε ακµή.

Μετέπειτα οι κάτοικοι του χωριού απέκτησαν σταφιδάµπελα και διάφορα άλλα κτήµατα στον κάµπο του Ν. Ηλείας που ήταν πιο γόνιµος, ακολουθώντας το παράδειγµα και άλλων χωριών της περιοχής µας.

Το έτος 1900 το χωριό είχε πληθυσµό 274 κατοίκους, κατά δε την τελευταία απογραφή του έτους 1991, 52 κατοίκους.