Ο μύθος του Ηρακλή είναι πάντα επίκαιρος, πάντα παιδαγωγικός και δημοφιλής σε παγκόσμια κλίμακα. Υπήρξε διαχρονικά μια αστείρευτη πηγή έκφρασης και δημιουργικότητας στη λογοτεχνία, τη ζωγραφική, τη γλυπτική. Παντού στον δυτικό κόσμο, σε μουσεία, θεματικά πάρκα και σχολεία, συναντάμε τη μυθική μορφή του Ηρακλή να συμβολίζει άθλους και κατορθώματα.

Ξεκινώντας από την Αρχαία Ελλάδα περνώντας στη Ρωμαϊκή περίοδο και την Αναγέννηση, ο μύθος του Ηρακλή συνδέεται αναπόσπαστα με τους συμβολισμούς της αρετής, τις μεγάλες «Ηράκλειες προσπάθειες» του ανθρώπου στην αντιμετώπιση κινδύνων και προκλήσεων.

Ο Ηρακλής (στην αρχ. ελλ. Ἡρακλῆς) ήταν αρχαίος μυθικός ήρωας, θεωρούμενος ως ο μέγιστος των Ελλήνων ηρώων. Γεννήθηκε στη Θήβα και ήταν γιός του Δία και της Αλκμήνης, απόγονος του Περσέα. Η ίδρυση των Ολυμπιακών Αγώνων, σύμφωνα με μυθολογικές παραδόσεις, αποδίδεται στον ημίθεο Ηρακλή, ο οποίος ιδρύει τους αγώνες δρόμου αλλά και τις αρματοδρομίες.

Δεν υπήρξε για τον αρχαίο κόσμο μόνο δαμαστής των άγριων ζώων, που απειλούσαν τον άνθρωπο, αλλά και προστάτης των αθλητών και σωτήρας του λαού, ιδρυτής πόλεων και αγώνων και, ακόμα, νικητής των γηρατειών και του θανάτου.

Εκτός από τις αφηγήσεις για την τεράστια σωματική του δύναμη, τη γενναιότητα, το θάρρος και την ευρηματική ευφυΐα του, διέθετε και μια απέραντη καλοσύνη. Οι άνθρωποι τον θεωρούσαν ημίθεο και όταν πέθανε, οι θεοί τον πήραν μαζί τους στον Όλυμπο κάνοντάς τον αθάνατο, αιώνιο σύμβολο δύναμης και πρότυπο αρετής.

Σήμερα, ο μύθος του Ηρακλή μπορεί να συμβολίσει την «ηράκλεια προσπάθεια»  και τη δύναμη του σύγχρονου ανθρώπου να αντιμετωπίσει – με τη συσσωρευμένη γνώση και τα πρωτόγνωρα τεχνολογικά επιτεύγματα – την απειλή της κλιματικής αλλαγής και την περιβαλλοντική υποβάθμιση.