Διάλογος του Βασίλη Τακτικού με το Γιάννο Παπαϊωάννου

Βασίλης Τακτικός: Εμείς έχουμε θέσει από την πρώτη στιγμή που ασχοληθήκαμε με την περιοχή και ως κόμμα αλλά και ως Μ.Κ.Ο., την προοπτική του συνδέσμου της περιοχής Καλαβρύτων και Ολυμπίας, τον άξονα αυτόν,  που ενδιάμεσα είναι ο Ερύμανθος.

Οι τρεις Δήμοι που συναντούμε σε αυτό τον άξονα είναι ο Δήμος της Αροανίας, ο δήμος της Λαμπείας και ο Δήμος της Φολόης. Και οι τρεις αυτοί Δήμοι είναι φορτισμένοι με ισχυρές μυθολογικές καταβολές και γειτνιάζουν με την Αρχαία Ολυμπία.

Είναι επίσης γεγονός ότι όπου δημιουργούνται τουριστικά κέντρα, αυτομάτως δημιουργείται και μία ανάγκη για τον οικοτουρισμό. Διότι, το ορεινό τουριστικό κέντρο των Καλαβρύτων που έχει τις υποδομές του, έχει να προσφέρει το χιονοδρομικό, έχει θρησκευτικό τουρισμό κ.τ.λ. Δεν έχει όμως άλλα όπως είναι λ.χ. το δάσος της Φολόης , δεν έχει όλα τα άλλα που θα μπορούσαν να προσθέσουν κάτι το ξεχωριστό στον προορισμό των Καλαβρύτων, την άλλη διάσταση.

Επομένως, συμπληρωματικά η περιοχή Ερυμάνθου δίνει στα Καλάβρυτα το στοιχείο της συμπληρωματικότητας και ταυτοχρόνως πέρνει από αυτά τα κέντρα την ώθηση που χρειάζεται για να αναπτυχθεί η ενδοχώρα, γιατί μιλάμε μεταξύ δύο πόλων πλέον, που είναι κεντρικοί της Πελοποννήσου, της Ολυμπίας και των Καλαβρύτων.

Η ανάπτυξη τουρισμού στην ενδοχώρα της Πελοποννήσου σημαίνει ότι έχουμε ένα δυνατό μέσο για την αντιμετώπιση της ερήμωσης της υπαίθρου. Σημαίνει ότι αντιμετωπίζεται το δημογραφικό πρόβλημα, νέοι ανθρώπινοι πόροι θα εγκατασταθούν στην περιοχή και επιπλέον θα μεταφέρουν και μία πολιτιστική και επιστημονική αναβάθμιση, την οποία χρειάζεται η ερημωμένη αυτή περιοχή.

Γιάννος Παπαϊωάννου: Σύμφωνα με τις παραπάνω επισημάνσεις σου υπάρχει ένα έλλειμμα στην ελληνική πραγματικότητα, το οποίο εντοπίζεται και στο κοινωνικό υποκείμενο και στο πολιτικό υποκείμενο και στις αξίες, οι οποίες ναι μεν εντοπίζονται , αλλά είναι σε μια εκφυλιστική διαδικασία. Οι άνθρωποι έχουν σήμερα τις αξίες τους, αλλά σαν επαγγελματίες στην αγορά οι άνθρωποι τείνουν να τις απεμπολούν.

Βασίλης Τακτικός: Έχω την εντύπωση ότι οι αξίες έχουν χαθεί στο επίπεδο της διανόησης, δηλαδή η διανόηση είναι δουλική στην εξουσία και η εξουσία δεν αφήνει το πεδίο έκφρασης στην ελεύθερη διανόηση, γιατί απλούστατα δε μπορεί να παράγει και να διακινεί σκέψη και στοχασμό κανείς έξω από το σύστημα.

Το πάω στο υψηλό επίπεδο της επίδρασης των ιδεών, γιατί είναι κεντρικό ζήτημα η οικοανάπτυξη σε περιοχές όπως είναι η κεντρική Πελοπόννησος και η ενδοχώρα της κεντρικής Ελλάδας και αντιμετωπίζουμε σε πολλές περιπτώσεις μια υποκουλτούρα που κυριαρχεί ο αλκοολισμός, ο καταναλωτισμός, η οποία οδηγεί στην αποχαύνωση, στην ιδιώτευση και τελικά στην έλλειψη επικοινωνίας, στην αποσάρθωση της δημιουργικής συχνότητας και στο δημογραφικό πρόβλημα, καθώς οι νέοι στην ύπαιθρο αδυνατούν να κάνουν σήμερα ακόμη και οικογένειες.

Για όλα αυτά τα ζητήματα δεν ασχολείται το κράτος και τα κόμματα, δεν ασχολείται η τοπική αυτοδιοίκηση και γι’αυτό η κατάσταση απ’αυτή την άποψη είναι τραγική.

Γιάννος Παπαϊωάννου: Θα πρέπει την τοπική αυτοδιοίκηση να τη βάλουμε τελευταία, γιατί η τοπική αυτοδιοίκηση παρότι θεωρείται αυτοδιοίκηση δεν είναι τουλάχιστον ακόμα. Γιατί, η τοπική αυτοδιοίκηση μέχρι τώρα ήταν ένα απλό υποχείριο πελάτειακών σχέσεων. Και μένω ιδιαίτερα σε αυτή την παρατήρηση, γιατί η τοπική αυτοδιοίκηση θεσμικά έχει πολύ μεγάλη δύναμη και προοπτικές τις οποίες δεν έχει αξιοποιήσει.

Μπορεί να αυτονομηθεί από την κεντρική εξουσία και να πάει κατευθείαν σε άλλα κέντρα, π.χ. στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να διεκδικήσει πόρους. Το θέμα είναι ποιοι είναι αυτοί οι ικανοί και διατεθιμένοι να το κάνουν.

Θα μου επιτρέψεις εδώ να το θέσω λίγο διαφορετικά. Εγώ νομίζω ότι είτε από αγνοιά του πολίτη, είτε από αδράνειά του πολίτη κάποιοι του αποσπούν πόρους και δυνατότητες που θα μπορούσαν να αλλάξουν όλο το τοπίο και τον ορίζοντα της δραστηριότητάς του. Εννοώ κυρίως πληροφοριακούς και οικονομικούς πόρους. Και αυτό είναι ένα ζήτημα.

Βασίλης Τακτικός: Πρέπει εδώ να κάνουμε μία τομή στη συζήτηση και να πούμε ότι η δημιουργία του υποκειμένου που θα κάνει τη μεγάλη αλλαγή και στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης και στο επίπεδο της τοπικής κοινωνίας είναι μία επιλογή και ένας προσανατολισμός ο οποίος πρέπει να δοθεί κεντρικά ή να δημιουργηθεί ένα κίνημα Πανελλαδικό.

Αυτό είναι το βασικό ζήτημα. Εάν δηλαδή δε γίνει κεντρική πολιτική μιας κυβέρνησης η οικοανάπτυξη που θα απευθύνεται και στη δημιουργία υποκειμένου, τότε δε μπορούμε να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα, ώστε να κάνει η Τ.Α. κοινωνική και οικονομική πολιτική.

Η άλλη οδός τηρουμένων των αναλογιών, την οποία εμείς προσπαθούμε να υπηρετήσουμε αφού δεν υπάρχουν αυτά τα προαπαιτούμενα, είναι μέσω του παραδείγματος. Να δείξουμε στην τοπική κοινωνία, στους Δήμους, μέσα από το παράδειγμα τι μπορεί να κάνει η τοπική κοινωνία, να λειτουργήσει και να αλλάξει σε μοριακό επίπεδο τα δεδομένα, ώστε να συνειδητοποιήσει ο πολίτης ότι έχει περισσότερες δυνατότητες από αυτές που αναφέρονται και του προσφέρονται σήμερα από τη θεσμοθετημένη εξουσία.

Επίσης πρέπει να εστιάσουμε και γύρω από την πληροφόρηση, όπου παίζεται και όλο αυτό το παιχνίδι της κατεύθυνσης των πόρων και επίσης από τη γραφειοκρατία. Η κρατική γραφειοκρατία η οποία διαχειρίζεται την πληροφόρηση, αλλά και την κατεύθυνση των πόρων, είναι διαπλεκόμενη με εργολάβους, συμβουλευτικά γραφεία και κάθε είδους διαμεσολαβητές.

Γιάννος Παπαϊωάννου: Αυτή είναι μία παράμετρος που δεν πρέπει να ξεχάσουμε να αναφέρουμε. Ότι δηλαδή η κρατική γραφειοκρατία είναι σε τοπικό επίπεδο διαπλεκόμενη. Ενώ δηλαδή, η κεντρική εξουσία από τα ψηλά κλιμάκια είναι πιο θετική για την ανάπτυξη της περιφέρειας, αλλά η κατεύθυνση αυτή δε φτάνει ποτέ να υλοποιηθεί.

Βασίλης Τακτικός: Εγώ θα το πήγαινα πιο πέρα. Διαπλεκόμενη είναι και η συμβουλευτική και η τεχνοκρατία. Δηλαδή ενδιάμεσα έχει στηθεί ένα δίκτυο. Οι ενδιμάμεσοι του ελέγχου, της πληροφόρησης ,της γνώσης έχουν στήσει μεταξύ τους το παιχνίδι και δεν αφήνουν να διαχυθεί η πληροφόρηση στον κάθε χρήστη, παραγωγικό και δημιουργικό πολίτη.

Σε ότι αφορά το παράδειγμα του «Ερυμάνθου» και την προσωπική μου δράση, έχω να δηλώσω το πόσο με δυσκολία αντιμετωπίζουμε εμείς το πρόβλημα που έχουμε μία τεχνοκρατική βάση να περάσουμε στον τελευταίο χρήστη – πολίτη την πληροφόρηση για να κάνει μία μικρή μονάδα, μία μικρή επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα του εναλλακτικού τουρισμού, έχοντας να αντιμετωπίσουμε την τοπική διαπλοκή και γραφειοκρατία.

Αναφερόμαστε στις περιπτώσεις εκείνες για τις οποίες χρειάζεται ο πολίτης ν’αξιοποιήσει ένα επιχορηγούμενο επενδυτικό πρόγραμμα και θα πρέπει να είναι εγκαίρως ενημερωμένος, να είναι δικτυωμένος. Θα πρέπει να γνωρίζει όχι μόνο στο πώς θα παράγει το προϊόν, στο πώς θα δικτυωθεί για να πουλήσει. Να έχει τη γνώση δηλαδή όχι μόνο στο πώς θα κάνει μια μονάδα με καταλλύματα, αλλά να έχει και τη δυνατότητα να απευθυνθεί στην ειδική τουριστική αγορά, να προβάλλει και να εξασφαλίσει αγορά για τα προϊόντα και τις υπηρεσίες του.

Έτσι πρέπει πρώτον, ο υποψήφιος επενδυτής να έχει την πληροφόρηση και δεύτερον τη δικτύωση. Τη δικτύωση θα την έχει με άλλους πολίτες που κάνουν παρόμοιο επάγγελμα και με την τοπική αυτοδιοίκηση που μπορεί να παίξει προωθητικό ρόλο και γιατί όχι και άμεσα επενδυτικό, δηλαδή να επενδύσει με ίδια κεφάλαια σε μία νεοεισερχόμενη επιχείρηση οικοτουρισμού λ.χ. και να μην επενδύει μόνον σε τσιμεντοστρώσεις ή στα βασικά έργα υποδομής όπως γίνεται σήμερα.

Διότι συνήθως, αυτός που υπόσχεται τσιμέντο στην αυλή του καθενός εξατομικεύει, χτυπάει στο αισθητήριο της ιδιοτέλειας το οποίο άμεσα μπορεί να συλλάβει το αντανακλαστικό του εκλογικού σώματος και έχει συνήθως το κέρδος στις εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά είναι μια νοσηρή νοοτροπία.