[Editorial] Κοινωνικός Ακτιβισμός: διαφάνεια και αποτελεσματικότητα της διαχείρισης των πόρων για κοινωφελείς δράσεις.
Συνέντευξη του Βασίλη Τακτικού στη Γεωργία Μπουρτζάλα, Υπεύθυνη Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων
Κοινωνικός ακτιβισμός και η θετική αλληλεπίδραση ανάπτυξης των ανθρώπινων πόρων, είναι το ζήτημα που αναδεικνύει η συνέντευξη του κ. Βασίλη Τακτικού Διευθυντή της Social Activism στη Γεωργία Μπουρτζάλα αυτή την εβδομάδα. Και όπως αναφέρει, κοινωνικός ακτιβισμός δεν είναι μόνο η στατική φιλανθρωπία και οι μεμονωμένες εκδηλώσεις αλληλεγγύης σε μία κατακερματισμένη κοινωνία. Κοινωνικός ακτιβισμός είναι κυρίως, οι συλλογικές πρωτοβουλίες αλληλεγγύης οι οποίες μπορούν να επιδράσουν καταλυτικά στο επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και να αναμορφώσουν την ζωή της πόλης.
Κόμβος Αλληλοβοήθειας Πολιτών 15422 – Κόμβος Ανθρωπιάς και Αλληλεγγύης από τον Δήμο Αθηναίων
Γράφει η Χριστίνα Χαραλαμποπούλου, Διεθνολόγος
Το φαινόμενο των νεόπτωχων πλέον είναι καθημερινό και συνεχώς διογκώμενο. Η ανάγκη για ανάληψη και υλοποίηση πρωτοβουλιών με στόχο την απάλυνση αλλά και επίλυση αυτών των προβλημάτων είναι πρωτεύουσα. Μία τέτοιου είδους πρωτοβουλία υλοποιεί ο Δήμος Αθηναίων, προκειμένου να θέσει ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα της λύσης.
Ευρωπαϊκό Συνέδριο για τη Μετανάστευση και τους Αστέγους
Γράφει η Νίκη – Αικατερίνη Μπαρπαγιάννη, Κλινική Ψυχολόγος
«Υπάρχοντας στην Άκρη της Κολάσεως – Οι Συνθήκες Διαβίωσης των Άστεγων Μεταναστών στην Ευρώπη», αποκαλείται το Ευρωπαϊκό Συνέδριο, που διοργανώνει η FEANTSA, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Εθνικών Οργανώσεων για τους Αστέγους και θα διεξαχθεί στις 16 Νοεμβρίου 2012, στη Βαρκελώνη. To συνέδριο θα πραγματοποιηθεί με την υποστήριξη τοπικών εταίρων όπως η fePsh, της Ισπανικής Ομοσπονδίας Οργανώσεων Υποστήριξης Αστέγων και του Caixa Forum.
Ο Δήμος Αθηναίων στηρίζει τα Α.μεΑ.
Γράφει ο Νίκος Γκέκας, Δημοσιογράφος
Στο παρόν κείμενο παρουσιάζουμε τις δομές του Δήμου Αθηναίων οι οποίες έχουν ως στόχο τη βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης των ατόμων με αναπηρίες. Θα μιλήσουμε συγκεκριμένα για το «Γραφείο Στήριξης Α.μεΑ» και το «Πολυδύναμο Κέντρο Α.μεΑ.».
Υδρογόνο: Το καύσιμο του μέλλοντος
Γράφει ο Φίλιππος Μιχαλόπουλος, Οικονομολόγος
Είναι ξεκάθαρο ότι ο συνδυασμός του σύγχρονου τρόπου ζωής, η αυξημένη κατανάλωση ενέργειας και η ανάγκη μείωσης των εκπομπών αερίων ρύπων σε παγκόσμια κλίμακα, όπου εντείνουν το απειλητικό φαινόμενο του θερμοκηπίου, μας έχουν αναγκάσει να στραφούμε τα τελευταία χρόνια σε άλλες, περισσότερο ήπιες μορφές ενέργειας. Ανάμεσά τους είναι και το υδρογόνο, που αντιμετωπίζεται ως η κορυφαία εναλλακτική πηγή ενέργειας.
Αναζήτηση εργασίας στην εποχή των Social Media
Γράφει η Άντρη Γεωρνταμιλή, Επικοινωνία και Media
Είμαστε εμείς που μπαίνουμε στα social media ή μήπως εκείνα που μπαίνουν στη ζωή μας; Όπως καθετί καινούριο τα social media μπορεί να γίνουν δίκοπο μαχαίρι για τους χρήστες τους αν δεν αντιληφθούν ότι αυτά αποτελούν και ένα είδος CV, πιο αποκαλυπτικού από μια λίστα τυπικών προσόντων. Ας γίνουμε συγκεκριμένοι. Τι θα μάθαινε ο μελλοντικός μας εργοδότης για μας αν έκανε μια πρόχειρη «αναζήτηση» με το ονοματεπώνυμό μας; Θα μπορούσε ένα προφίλ στα social networks να γίνει όπλο στην αναζήτηση εργασίας ή αντίθετα να μας «κάψει»;
Ο Ηλιοπότης Ελύτης
Γράφει η Χριστίνα Χαραλαμποπούλου, Διεθνολόγος
Κάτω από το σκοτεινό πέπλο των καιρών μας η ανάγκη για ένα «μικρό ναυτίλο», ο οποίος θα μας οδηγήσει στο φως, είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Πριν από 101 χρόνια, στις 2 του Νοέμβρη, ένας τέτοιος ναυτίλος ήρθε στην ζωή: ο Οδυσσέας Ελύτης. Την ώρα που η ροδομάγουλη αυγή έκανε την παρουσία της, ο Ελύτης αντίκρισε για πρώτη φορά το φως της ελληνικής γης που τόσο έμελλε να τον σημαδέψει και να τον εμπνεύσει. Ανδρώθηκε κάτω από το ασημοπράσινο χρώμα της ελιάς και αφουγκράστηκε με ευλάβεια τους ήχους του Αιγαίου. Μαγεύτηκε από την «Τρελή Ροδιά» και την αναζήτησε σαν παιδί για να διαπιστώσει αν «είναι αυτή που μάχεται τη συννεφιά του κόσμου».
«Να νιώθεις τα χρώματα και να βλέπεις τις μυρωδιές»
Γράφει η Κατερίνα Νάκου, Δημοσιογράφος
Πολλοί σύγχρονοι θεραπευτές αναγνωρίζουν τη θεραπευτική λειτουργία των μύθων και των παραμυθιών επιβεβαιώνοντας με αυτό τον τρόπο μία φράση που βρίσκουμε συχνά στις ιστορίες των παλιών… «ψέματα και αλήθεια, έτσι λεν τα παραμύθια». Ποιός καλύτερος τρόπος, λοιπόν, να ξεκινήσουμε ένα κείμενο που αναζητά φωνή για να φωνάξει για τη λυτρωτική διάσταση της δημιουργικότητας και της φαντασίας από ένα παραμύθι; «Η τέχνη είναι ένα ψέμα που μας βοηθά να ανακαλύψουμε την αλήθεια» είχε πει ο Πάμπλο Πικάσο. Στόχος του ρεπορτάζ είναι να αποδείξει πως η τέχνη δεν έχει στόχο να ψυχαγωγεί μοναχά αλλά μπορεί να έχει θεραπευτικό, κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα.
H «άλλη» αφήγηση της Αθήνας
Γράφει η Αθανασία Φουσέκη, Ψυχολόγος
Ποιο είναι το μυστικό της σύγχρονης Αθήνας, που την κάνει τόσο γοητευτική; Μα φυσικά οι αντιθέσεις της. Πλημμυρισμένη από γειτονιές, κάθε μία με το δικό της ιδιαίτερο χαρακτήρα και προσωπικότητα. Διαφορετικοί κόσμοι με διαφορετική κουλτούρα συχνά κοντά η μία στην άλλη συνυπάρχουν στο κέντρο άλλοτε ειρηνικά και άλλοτε «εμπόλεμα».
Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηνών: Ταξιδεύοντας στο χρόνο
Γράφει η Ελένη Καλησπεράτη, Κοινωνιολόγος
Κάνοντας μία ιστορική αναδρομή και συνδέοντας το τότε με το τώρα, παρατηρούμε τη μεγάλη εξέλιξη και πρόοδο του νυν Πνευματικού Κέντρου αλλά και γεγονότα τα οποία δεν έχουν βγει στο φως έως τώρα ή τουλάχιστον όχι όσο θα έπρεπε. «Ξεσκονίζοντας» παλιά βιβλία, μάλιστα, από την τρίτη καλύτερη βιβλιοθήκη του κόσμου, αυτή του κέντρου, καταφέραμε να αντλήσουμε πληροφορίες άξιες θαυμασμού.
Η Ανθρωπολογική Εταιρεία Ελλάδος στη Χαλκιδική
Γράφει η Αναστασία Πρίφτη, Κοινωνική Ανθρωπολόγος
Η αρχή έγινε τη δεκαετία του 1960 με την ανακάλυψη σημαντικών παλαιοανθρωπολογικών ευρημάτων, στο Σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής. «Το Σπήλαιο του Αρχανθρώπου των Πετραλώνων» ανακαλύφθηκε τυχαία το 1960 από ένα ντόπιο χωρικό παρουσία τριών επιστημόνων κι άλλων δύο συγχωριανών του, το κρανίο ενός πρωτόγονου ανθρώπου. Το γεγονός αυτό ανέτρεψε αμέσως τον μέχρι τότε άποψη ότι η Ελλάδα για την παλαιοανθρωπολογία είναι «λευκό σημείο». Τα ίχνη ανθρώπινης παρουσίας στο Σπήλαιο μαρτυρούν την ύπαρξη ζωής στο χώρο, η οποία ξεπερνά τα 700.000 χρόνια.
Γράφει η Αναστασία Πρίφτη, Κοινωνική Ανθρωπολόγος
