Τα φυσικά νερά, κυρίως τα επιφανειακά, δεν πληρούν ποτέ τις προδιαγραφές ποιότητας που τίθενταιαπό τη νομοθεσία για το ≪νερό ανθρώπινης κατανάλωσης≫. Θα πρέπει συνεπώς να απομακρυνθούνκάποια ανεπιθύμητα συστατικά του νερού ή να καταστούν αβλαβή με κατάλληλες φυσικές ή χημικέςδιεργασίες, οι οποίες πραγματοποιούνται στιςεγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού.
Ο κύριοςστόχοςτωνδιεργασιών σεμια εγκατάσταση επεξεργασίας νερού είναι η εκμετάλλευσηδιαφόρων φυσικοχημικών φαινομένων για την απομάκρυνση των ανεπιθύμητων συστατικών τουνερού και για το σκοπό αυτόεφαρμόζονται τεχνικές όπως η διήθηση, η καθίζηση, η επίπλευση, η κροκίδωση, η χημική κατακρήμνιση, η ιζηματοποίηση, η προσρόφηση, η ιοντοεναλλαγή, η αντίστροφη όσμωση η απολύμανση, κ.λ.π. Εάν για παράδειγμα το ειδικό βάρος των αιωρουμένων σωματιδίων που περιέχει το νερό είναι μεγαλύτερο από αυτό του νερού, μπορούν να διαχωριστούν με καθίζηση ενώ εάν είναι μικρότερο μπορούν να διαχωριστούν με επίπλευση. Φύκια και μεγαλύτερα σωματίδια μπορούν να απομακρυνθούν με διάφορα κόσκινα και σωματίδια πολύ μικρού μεγέθους (κολλοειδή) μπορούν να απομακρυνθούν με κροκίδωση, κατά την οποία με τη βοήθεια ορισμένων χημικών ουσιών όπως τα κροκιδωτικά υλικά, επιταχύνεται η συνένωση των αιωρουμένων κολλοειδών ώστε αυτά να απομακρυνθούν με καθίζηση. Προκειμένου να επιλεγεί η κατάλληλη μέθοδος επεξεργασίαςσε οποιαδήποτε εγκατάσταση επεξεργασίας νερού, πέρα από το κόστος κατασκευής και λειτουργίας, απαιτείται λεπτομερέστατοςποιοτικός έλεγχος (πλήρης χημική και μικροβιολογική εξέταση) του προς επεξεργασία νερού. Πολλές φορές απαιτείται προκαταρκτικός σχεδιασμός και έλεγχος των φυσικοχημικών διεργασιών που θα εφαρμοστούν σε πειραματική μονάδα (PilotPlant).
