«Τοπικές κοινωνικές Συμπράξεις»
του Βασίλη Τακτικού
Οι «Τοπικές κοινωνικές Συμπράξεις» είναι τοπικά σύμφωνα κοινωνικής επιχειρηματικότητας, με αντικείμενο τις συνέργειες που μπορούν να αναπτύξουν οι Δήμοι, με Κοινωνικούς συνεταιρισμούς και οργανώσεις της κοινωνίας Πολιτών, για τη προώθηση της κοινωνικής επιχειρηματικότητας και την επινόηση δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.
Πρόκειται, για τοπικές επενδύσεις που στοχεύουν να καλύψουν κοινωνικές ανάγκες εκεί που δεν ενδιαφέρεται να επενδύσει η αγορά καθώς, δεν υπάρχει κερδοφορία και δεν μπορεί να καλύψει το κράτος και οι Δήμοι λόγω υψηλού κόστους λειτουργίας. Σε υπηρεσίες δηλ. που είναι ασύμφορο το κόστος της μισθωτής εργασίας, όπως συμβαίνει για εποχιακές και περιοδικές εργασίες, εκεί που δεν μπορεί να υπάρξει ευελιξία και σωστός έλεγχος της αποδοτικότητας της εργασίας.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση και κατ΄επέκταση η τοπική κοινωνία έχει αποδεδειγμένα περισσότερες ανάγκες: για παιδικούς σταθμούς, κέντρα υπερηλίκων, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης για τους νέους, κοινωνικά Ιατρεία πρωτοβάθμιας φροντίδας. Διαθέτει κτιριακές εγκαταστάσεις και άλλους εξοπλισμούς αλλά λόγω περιορισμού στον προϋπολογισμού της δεν δύναται να προσλάβει περισσότερους δημόσιους υπαλλήλους ώστε να λειτουργήσουν υφιστάμενες υλικές υποδομές.
Έχει ανενεργούς πόρους σε κτίρια και αγροκτήματα που δεν αξιοποιούνται και δεν μπορούν να αξιοποιηθούν επεκτείνοντας τη μισθωτή εργασία με περισσότερους δημοτικούς υπαλλήλους.
Οι συνεταιρισμοί όμως εργαζομένων, με την υποστήριξη της τοπικής Αυτοδιοίκησης μπορούν να αξιοποιήσουν αυτούς τους ανενεργούς πόρους, να προσφέρουν ποιοτικές και υπεύθυνες υπηρεσίες σε χαμηλότερο κόστος, ένα κόστος στο οποίο μπορούν να συμβάλλουν και αδύναμες κοινωνικές ομάδες με τη συμμετοχή τους ως χρήστες όταν έχουν να καλύψουν βασικές τους ανάγκες.
Με βάση αυτή την προσέγγιση προτείνουμε ένα πιλοτικό πρόγραμμα για (20) φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με κριτήριο ότι διαθέτουν ανενεργούς υλικούς πόρους (κτίρια, αγροκτήματα, φυσικά πάρκα κ.τ.π) και οι οποίοι έχουν την βούληση να συνεργαστούν με κοινωνικούς και εργατικούς συνεταιρισμούς.
Σε αυτό το πρόγραμμα μπορεί να συμμετέχει ένας διπλάσιος τουλάχιστον αριθμός 40 -50, από εργασιακούς και κοινωνικούς συνεταιρισμούς αλλά και τοπικές ενώσεις Κοινωνικής οικονομίας σύμφωνα με το ν 4430/16 σε συνεργασία με τους φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Στα τοπικά σύμφωνα κοινωνικής επιχειρηματικότητας, θα πρέπει να συμμετέχει επικουρικά και ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός από συλλογικότητες εθελοντισμού και αλληλοβοήθειας που δραστηριοποιούνται στην υγεία, τον πολιτισμό, το περιβάλλον και την ανθρωπιστική βοήθεια ως χρήστες και ως καταναλωτές κοινωνικών υπηρεσιών και τοπικών προϊόντων.
Εναλλακτικά, σε σχέση με τους Δήμους, στα τοπικά σύμφωνα κοινωνικής επιχειρηματικότητας, δύναται να συμμετέχουν οι Τοπικές Αναπτυξιακές Εταιρείες, αξιοποιώντας ανάλογα την εμπειρία και την τεχνογνωσία στη διαχείριση έργων που διαθέτουν.
Συνεπώς, στόχος του προτεινόμενου σχεδίου είναι διαμορφώσει συνθήκες, για ειδικές επενδύσεις στην κοινωνική επιχειρηματικότητα εκεί που αυτές δεν προκύπτουν αυθόρμητα, ενώ υπάρχουν κοινωνικές ανάγκες για υπηρεσίες από την μια μεριά και ανενεργοί πόροι από την άλλη στην Τοπική Αυτοδιοίκηση -διαθέσιμοι προς αξιοποίηση.
Η διαφορά από τα Τοπικά Σύμφωνα απασχόλησης ( ΤΟΠΣΑ) τα οποία εφαρμόστηκαν στη προηγούμενη προγραμματική περίοδο του ΕΣΠΑ, είναι ότι εδώ δεν πρόκειται για κάποια σεμινάρια για την απασχόληση και μάλιστα από περιστασιακές συμπράξεις, αλλά ουσιαστικά για τοπικά σύμφωνα κοινωνικής επιχειρηματικότητας, με μόνιμο χαρακτήρα και όρους επιχειρηματικής βιωσιμότητας που είναι προαπαιτούμενο διατήρησης της απασχόλησης.
ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Κεντρικός στόχος του έργου «Synergies of Social Cooperatives with Local Government and Civil Society» είναι η επινόηση δημιουργίας θέσεων εργασίας με βάση την κοινωνική επιχειρηματικότητα, η οποία μπορεί να αναπτυχθεί με συνέργειες Συνεταιρισμών εργαζομένων, με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και την ιδιωτική επιχειρηματικότητα.
Ο στόχος αυτός είναι ένας από τους πέντε (5) θεμελιώδεις στόχους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που αναφέρεται ότι μέχρι το 2020 πρέπει να επιτευχθούν στόχοι της εξασφάλισης της απασχόλησης για άτομα ηλικίας 20-64 ετών. Η αύξηση των θέσεων εργασίας απαιτεί επαρκή μέσα και καινοτόμους τρόπους βελτίωσης μιας έξυπνης, βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής.
Οι πόροι αυτοί μολονότι σημαντικοί δεν αξιοποιούνται λόγω υψηλού κόστους λειτουργίας για τον καθένα φορέα ξεχωριστά είτε πρόκειται για κοινωνικές ομάδες είτε πρόκειται για την Τοπική Αυτοδιοίκηση καθώς δεν υπάρχουν οι απαραίτητες συνέργειες.
Ειδικότερα η Τοπική Αυτοδιοίκηση που διαθέτει πάγιο εξοπλισμό και κτιριακές εγκαταστάσεις αλλά λόγω περιορισμού στον προϋπολογισμού της δεν δύναται να προσλάβει περισσότερους δημόσιους υπαλλήλους για να λειτουργήσουν υφιστάμενες υλικές υποδομές.
Ωστόσο, υπάρχουν κοινωνικές ομάδες που έχουν ανάγκη υπηρεσιών που δεν πρέπει να αγνοηθούν ειδικότερα αν λάβουμε υπόψη μας ότι μπορούν να συμβάλουν ως ένα βαθμό με εισφορές για να λειτουργήσουν οι υπηρεσίες αυτές , συμπληρωματικά δεδομένου ότι αυτές οι εισφορές δεν επαρκούν από μόνες τους.
Και τέλος υπάρχουν κοινωνικοί συνεταιρισμοί που θα μπορούσαν να αναλάβουν την λειτουργία αυτών των υποδομών υπεργολαβικά, εξασφαλίζοντας την λειτουργία τους με συγχρηματοδότηση, εφόσον προηγουμένως υπάρξει ένα σύμφωνο συνεργασίας στο πλαίσιο των προγραμματικών συμβάσεων που προβλέπεται από την νομοθεσία.
Θεωρούμε ότι, το πρόβλημα που παρουσιάζεται για την υλοποίηση του προτεινόμενου σχεδίου είναι το έλλειμμα οργανωτικής τεχνογνωσίας και επιμόρφωσης των εμπλεκομένων σε μια διαδικασία επιχειρηματικότητας και συνεργατισμού.
ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΟΜΑΔΕΣ -ΣΤΟΧΟΙ
Τα προτεινόμενο έργο απευθύνεται άμεσα σ (20) φορείς Τοπικής ,με κριτήριο ότι διαθέτουν ανενεργούς υλικούς πόρους (κτίρια, αγροκτήματα, φυσικά πάρκα κ.τ.π) και οι οποίοι έχουν την βούληση να συνεργαστούν με κοινωνικούς και εργατικούς συνεταιρισμούς.
Απευθύνεται σε ένα διπλάσιο τουλάχιστον αριθμός 40 -60 εργασιακούς και κοινωνικούς συνεταιρισμούς η ενώσεις αυτών οι οποίοι που θα συμπράξουν με τους φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός από συλλογικότητες, εθελοντισμού και αλληλοβοήθειας που δραστηριοποιούνται στην υγεία, τον πολιτισμό, το περιβάλλον και την ανθρωπιστική βοήθεια και ενδιαφέρονται για την ενίσχυση των τοπικών υποδομών κοινωνικής προσφοράς και ωφέλειας. Κοινωνικούς φορείς που είναι διατεθειμένοι να συμμετάσχουν σε ευρύτερα συνεργατικά σχήματα σε κοινωνικούς συνεταιρισμούς και ενεργειακούς συνεταιρισμούς κέντρα νεότητας και κοινωνικές θερμοκοιτίδες.
Όλοι αυτοί φορείς θα συμμετάσχουν κατ΄αρχή στο επιμορφωτικό πρόγραμμα «Μέντορες» το οποίο έχει δοκιμαστεί ως καλή πρακτική στην Ελλάδα αξιοποιώντας ένα δίκτυο συνταξιούχων εθελοντών επιμορφωτών με βαθιά εμπειρία και τεχνογνωσία στο τομέα της κοινωνικής οικονομίας.
Στη συνέχεια αυτοί οι φορείς θα υπογράψουν σύμφωνο συνεργασίας μεταξύ τους όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο για συγκεκριμένες ανάγκες κοινωνικής επιχειρηματικότητας που έχει ο κάθε τόπος. Παράλληλα θα συμμετάσχουν σε ένα σύμφωνο συνεργασίας (δίκτυο συνεργασίας) σε εθνικό και διακρατικό επίπεδο και με αυτό τον τρόπο θα ξεκινήσουν ένα οδοιπορικό ενημέρωσης από Δήμο σε Δήμο από Πόλη σε Πόλη προβάλλοντας τα μηνύματα ενός σύνθετου συνεργατισμού σε όλα τα επίπεδα για την κοινωνία Πολιτών.
Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ
Η βασική προσέγγιση του έργου είναι η υπέρβαση του δόγματος της μισθωτής εργασίας, στο χώρο του δημοσίου και η εισαγωγή ενός συνεργατικού μοντέλου με τριμερή τοπική συμφωνία Τοπικής Αυτοδιοίκησης, συνεταιρισμών εργαζομένων και κοινωνικών ομάδων οφελουμένων που έχουν ανάγκη συγκεκριμένων και διαπιστευμένων υπηρεσιών.
Πρόκειται για ένα μοντέλο ανάμεσα στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Ένα παράδειγμα που ενδιαφέρει καθολικά τις τοπικές κοινωνίες και τους Δήμους είναι η ανάπτυξη ενεργειακών συνεταιρισμών.
Μετά τη χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση του 2008, το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό των χωρών που αντιμετωπίζουν κρίση και ειδικότερα οι χώρες του Ευρωπαϊκού νότου όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία, είναι η συρρίκνωση της μισθωτής εργασίας με διόγκωση της ανεργίας.
Δεν είναι μόνον η κρίση του δημόσιου χρέους που συνήθως μονοδιάστατα προβάλλεται, αλλά πιο ουσιαστικός λόγος για τη μείωση της απασχόλησης είναι οι τεχνολογικές εξελίξεις και οι δυσκολίες μετάβασης που αντιμετωπίζουν αυτές οι χώρες από τη 2η στην 3η βιομηχανική επανάσταση. Η νέα δημιουργία επιχειρήσεων και εναλλακτικών μορφών εργασίας.
Βλέπουμε ότι οι πιο σημαντικοί τομείς της συρρίκνωσης της απασχόλησης είναι οι άλλοτε κραταιοί τομείς στο τομέα της απασχόλησης, ο τραπεζικός τομέας, η δημόσια διοίκηση, οι κοινωνικές υπηρεσίες κλπ.
Επομένως, ούτε το κράτος ούτε οι μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες μπορούν να δημιουργήσουν πρόσθετες θέσεις εργασίας. Ζητούμενο είναι πλέον οι λιγότερες απώλειες. Υπό αυτές τις συνθήκες, τίθεται το ζήτημα σε ποιους τομείς της οικονομίας μπορούν να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Μέχρι τώρα, η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι νέες θέσεις εργασίας μπορούν να δημιουργηθούν κυρίως στον συνεταιριστικό τομέα. Οι χώρες με υψηλό ποσοστό κοινωνικής οικονομίας, όπως είναι οι Κάτω Χώρες, η Δανία, δείχνουν χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας στους νέους.
Ο ατομικός τρόπος «αυτοαπασχόλησης» που αναπτύχθηκε κατά την προηγούμενη περίοδο είναι επίσης κατιούσα , καθώς τα λειτουργικά κόστη και τα φορολογικά βάρη είναι υψηλά. Έτσι, οι κοινωνικοί Συνεταιρισμοί των 5 ή 6 εργαζομένων μπορούν να θεωρηθούν ως το οργανωτικό μοντέλο που μπορεί να μειώσει το λειτουργικό κόστος ανά εργαζόμενο. Παράλληλα, προσφέρει τη δυνατότητα διοργάνωσης εργασιών για μεγαλύτερες μονάδες, όπως η τοπική αυτοδιοίκηση και μεγάλες επιχειρήσεις, για την ανάθεση έργων χωρίς γραφειοκρατικά εμπόδια.
Η προσέγγιση αυτή είναι η πιο αντικειμενική για τα δομικά προβλήματα ανεργίας και μας δίνει την δυνατότητα να δούμε τη γενεσιουργό αιτία προς αντιμετώπιση του προβλήματος.
Η ΑΝΑΓΚΗ ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ
Σε εθνικό επίπεδο, ο δημόσιος τομέας βαρύνεται με υψηλότατο δημόσιο χρέος αντιθέτως, οι δήμοι και οι πόλεις ως ξεχωριστές οντότητες δεν βαρύνονται από το δημόσιο χρέος και στο βαθμό που δεν είναι χρεωμένοι οι ίδιοι, μπορούν να αναλάβουν και να προωθήσουν αναπτυξιακές πρωτοβουλίες μικρής κλίμακας μέσα από την κοινωνική οικονομία.
Να αξιοποιήσουν έτσι τις δυνατότητες από τις νέες τεχνολογικές δυνατότητες της 3ης και 4ης βιομηχανικής επανάστασης.
Η τοπικότητα όσο κι αν φαντάζει παράδοξο από πρώτη άποψη, ευνοείται από την τάση της παγκοσμιοποίησης και διακρατικότητας. Είναι το αντίδοτο άλλωστε στη συγκεντροποίηση της παγκόσμιας αγοράς, αλλά προβάλλει και ως δυνατότητα ελευθερίας κινήσεων χάρις της αναπτυσσόμενης διπλωματίας των πόλεων.
Οι βασικές εδαφικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν χώρες όπως η Ελλάδα είναι οι ανισότητες μεταξύ των περιφερειών, το κύμα της οικονομικής μετανάστευσης , ηανάγκη ένταξης των προσφύγων και η πίεση της ανεργίας εκεί που παρουσιάζεται το μεγαλύτερο δημοκρατικό έλλειμμα και ο εθνικισμός.
Η διακρατικότητα εξασφαλίζει στους Δήμους τις τοπικές κοινωνίες και στις πόλεις την δυνατότητα να κινηθούν έξω από το ασφυκτικό πλαίσιο του έθνους κράτους, να αντλήσουν τεχνογνωσία και κεφάλαια ώστε μπορούν να επενδύσουν εκεί που δεν επενδύει πλέον το κράτος και η αγορά, και ασφαλώς σε προυποθέις σ΄ότι αφορά της κοινωνική οικονομία και την κοινωνικής επιχειρηματικότητα.
Επομένως το στρατηγικό πλεονέκτημα των Δήμων και των πόλεων είναι ότι μπορούν να διαμορφώσουν πλέον ισχυρά δίκτυα, με τα μέσα επικοινωνίας που διαθέτουν να επεκταθούν σε διακρατικά κοινωνικά δίκτυα, ενώ παράλληλα μπορούν να εξασφαλίσουν ένα ΤΟΠΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ το οποίο μπορεί να συμπεριλαμβάνει ένα τοπικό σχέδιο για επενδύσεις και την κινητοποίηση του κοινωνικού κεφαλαίου.
Έτσι τα «οικονομικά των θεσμών που αντικειμενικά σήμερα περιορίζονται στο επίπεδο του κράτους μπορούν να βρουν ένα νέο πεδίο εφαρμογής, στους Δήμους και τις πόλεις μέσω της κοινωνικής οικονομίας κι αυτό είναι μια απάντηση στην παγκοσμιοποίηση, στην κρίση χρέους των κρατών και την επερχόμενη τεχνολογική ανεργία.
ΤΑ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Η δημιουργία παραδείγματος εφαρμογής στην Τοπική Αυτοδιοίκηση έργου αναμένεται να έχει σημαντικό αντίκτυπο σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς για να ανταποκριθούν στις προκλήσεις της κοινωνικής επιχειρηματικότητας.
Η πιλοτική εφαρμογή του προγράμματος σε 20 Δήμους θα δώσει ώθηση στην αξιοποίηση των ανενεργών πόρων καθώς θα υπάρξουν μετρήσιμα αποτελέσματα στην αύξηση των κοινωνικών παροχών με καλύτερη αναδιάταξη των υφιστάμενων πόρων αντιμετωπίζοντας τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και διαρροές από το «δόγμα» της μισθωτής εργασίας.
Στόχος είναι να υπογραφούν σε κάθε Δήμο τριμερείς συμφωνίες με κοινωνικές ομάδες και εργασιακούς κοινωνικούς Συνεταιρισμούς για «Τοπικές κοινωνικές Συμπράξεις» σε μια σειρά από τομείς δραστηριότητας ανάλογα με τις επείγουσες ανάγκες για κάθε περιοχή.
Συγκεκριμένα: στο τομέα της καθαριότητας, ανακύκλωσης, διαχείρισης πρασίνου και επανάχρησης επίπλων και συσκευών.
Στον τομέα κοινωνικής φροντίδας, πρωτοβάθμιας υγείας και παροχών κοινωνικών υπηρεσιών για φροντίδα υπερηλίκων και αναπήρων, παιδικούς σταθμούς και ιατρικής φροντίδας στο σπίτι.
Στο τομέα πολιτισμού και ψυχαγωγίας για την λειτουργία θεματικών πάρκων, κέντρων δημιουργικής απασχόλησης νέων.
Στο τομέα της ενέργειας με την ανάπτυξη ενεργειακών Συνεταιρισμών.
Στο τομέα της αγροδιατροφής για την καλλιέργεια συγκομιδή αγροκτημάτων που ανήκουν στους δήμους και τις εκκλησιαστικές κοινότητες και μένουν ακαλλιέργητα
Στο τομέα του λογισμικού με την ανάπτυξη Συνεταιρισμών προγραμματιστών.
Έτσι θα δοκιμαστεί στην πράξη ότι αυτή η θεσμική καινοτομία που αποτελεί ¨κλειδί» για τις «Έξυπνες Πόλεις» οι οποίες δεν κρίνονται μόνο οι εφαρμογές των προηγμένων τεχνολογιών στη καθημερινή διαχείριση. Αλλά και από παρεμβάσεις που προωθούν ταυτόχρονα τις θεσμικές και τις οργανωτικές καινοτομίες, εξασφαλίζοντας την συμμετοχικότητα και τη δημιουργικότητα του Πολίτη στο πλαίσιο της συμμετοχικής δημοκρατίας η οποία αναπτύσσεται παράλληλα και συμπληρωματικά με την Κοινωνική Οικονομία, ενεργοποιώντας το σύνολο των διαθέσιμων υλικών και ανθρώπινων πόρων.
Εδώ θα πρέπει να θυμίσουμε τον ευρωπαϊκό κώδικα δεοντολογία για την εταιρική σχέση θεσπίζει κατευθυντήριες γραμμές για τα Ευρωπαικά διαρθρωτικά ταμεία όπου οι εταιρικές σχέσεις θα πρέπει να εξασφαλίζονται με την ενίσχυση της θεσμικής ικανότητας των σχετικών κοινωνικών εταίρων και οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών που συμμετέχουν.
Θα πρέπει δηλ. να συνεργαστούν αρμόδιες περιφερειακές, τοπικές, δημοτικές και άλλες
δημόσιες αρχές, οικονομικοί και κοινωνικοί εταίροι (π.χ. οργανώσεις εργοδοτών και
εργαζομένων), εμπορικά επιμελητήρια, κοινωνία των πολιτών (π.χ. περιβαλλοντικοί εταίροι, μη
κυβερνητικές οργανώσεις και φορείς υπεύθυνοι για την προώθηση της κοινωνικής ένταξης, της ισότητας των φύλων και της εξάλειψης των διακρίσεων).
Η επίδραση των αποτελεσμάτων προς όφελος της τοπικής Κοινωνίας αναμένεται λόγω συνεργειών και για τους τρείς συμπράττοντες κοινωνικούς εταίρους, να έχει συγκεκριμένα μετρήσιμα οφέλη στα ακόλουθα:
Εξοικονόμηση/Αξιοποίηση Πόρων.
ü Αύξηση της Απασχολησιμότητας.
ü Ενίσχυση της Επιχειρηματικότητας.
ü Μειωμένο κόστος ανά μονάδα προσφερόμενης κοινωνικής υπηρεσίας.
ü Αυξημένες παροχές υπηρεσιών στην τοπική κοινωνία με την ολοκληρωμένη αξιοποίηση των ανενεργών διαθέσιμων υλικών πόρων.
ü Αυξημένη απόδοση των εργασιακών πόρων από τους συνεταιρισμούς εργαζομένων.
ü Αυξημένη κοινωνική ευθύνη με το νέο μείγμα εργασιακών σχέσεων.
ü Ενίσχυση των κοινωνικών δομών των Δήμων μέσω της κοινωνικής ενσωμάτωσης σε κοινωφελείς δράσεις των Δήμων.
ü Ανάπτυξη της πολιτιστικής συμμετοχής και της πολιτιστικής επιχειρηματικότητας σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας .
ü Δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου στο περιβάλλον και πολιτισμό.
ü Δημιουργία υλικής βάσης για την ανάπτυξη της συμμετοχικής Δημοκρατίας στους δήμους που θέλουν να αναπτύξουν την θεσμική και κοινωνική καινοτομία π.χ. Έξυπνες Πόλεις, Ενεργειακούς Συνεταιρισμούς κτλ.
Μακροπρόθεσμα αναμένεται αυτές οι συνεργατικές σχέσεις να επιδράσουν καταλυτικά για την αντιμετώπιση της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας καθώς πρόκειται για εναλλακτικό μοντέλο εργασίας υψηλής κοινωνικής ευθύνης και συμμετοχικότητας το οποίο προσφέρει ένα μέτρο σύγκρισης της αποτελεσματικότητας.
Οι μετρήσιμοι Δείκτες θα είναι ο αριθμός των εμπλεκομένων κοινωνικών εταίρων σε όλη την διαδικασία του έργου με την επιβεβαίωση της υπογραφής συμφώνων συνεργασίας.
Μονάδα μέτρησης ,ο αριθμός των άμεσα συμμετεχόντων τόσο στην επιμόρφωση για την εφαρμογή του σχεδίου όσο και στην δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Στόχος είναι να συμμετάσχουν 500 άτομα στην ενημερωτική και επιμορφωτική διαδικασία και 100 άτομα να βρουν απασχόληση μέσα από τους εργασιακούς συνεταιρισμούς.
ΣΥΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ
Οι συνέργειες για την αξιοποίηση των ανενεργών πόρων θα θεσμοθετηθούν στο πλαίσιο της τοπικής συμμετοχικής δημοκρατίας, που οφείλει να είναι και τοπική οικονομική δημοκρατία και να καταγράφεται στο τοπικό προϋπολογισμό για την κοινωνική οικονομία.
Με αυτή την έννοια η κοινωνική οικονομία μπορεί να είναι κομμάτι του συμμετοχικού προυπολογισμού.
Η διαρκής αποτελεσματικότητα και βιωσιμότητα του σχεδίου μετά την ολοκλήρωση του συγκεκριμένου έργου, θα εξασφαλιστεί από την θεσμοθέτηση των μόνιμων «τοπικών κοινωνικών συμπράξεων» με τριμερή συμφωνία-των οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης των κοινωνικών Συνεταιρισμών και των οργανώσεων της κοινωνίας Πολιτών.
Εκτιμάται ότι, η τριμερής συμφωνία συγχρηματοδότησης των κοινωνικών επιχειρήσεων είναι μια συνθήκη που ελαττώνει το βάρος της επένδυσης το οποίο είναι αναγκασμένος να καταβάλει ο κάθε φορέας, κάνοντάς το δυσβάσταχτο.
Από την άλλη πλευρά είναι ευνόητο ότι συνεργατισμός, η συμμετοχικότητα και οι συνέργειες ομάδων που έχουν κοινούς στόχους μειώνουν το κόστος της διαμεσολάβησης, αντιμετωπίζοντας έτσι, την ασύμφορη την λειτουργία των μικρών επιχειρήσεων. Οι συνεταιρισμοί εργαζομένων με την υποστήριξη της τοπικής Αυτοδιοίκησης μπορούν να προσφέρουν ποιοτικές και υπεύθυνες υπηρεσίες σε χαμηλό κόστος το οποίο μπορούν τελικά να αντέξουν οι αδύναμες κοινωνικές ομάδες για να εξυπηρετήσουν βασικές τους ανάγκες.
Με την ολοκλήρωση του έργου το παράδειγμα της τριμερούς συνεργασίας για τις «τοπικές Συμπράξεις κοινωνικής επιχειρηματικότητας» αναμένεται να γίνει κοινό κτήμα ένα θεσμικό εργαλείο επινόησης και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.
Κατ΄αυτή την έννοια παραδοτέα θα είναι μια σειρά από θεσμικά εργαλεία και συμφωνίες που θα υπογραφούν στη διάρκεια του έργου.
ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ
Η συγκέντρωση του διανοητικού κεφαλαίου και της τεχνογνωσίας, αλλά και της εμπράγματης εμπειρίας από την συμμετοχή ουσιαστικά τριών διακριτών χώρων σε ένα κοινό έργο, μπορεί να κτίσει γέφυρες κοινής εμπιστοσύνης αλλά και να διασφαλίσει την αξία των αποτελεσμάτων για το μέλλον.
Η αξιοποίηση των αποτελεσμάτων μπορεί να διασφαλιστεί ως κοινωνικό μάθημα βιωματικής εμπειρίας για όλους τους εμπλεκόμενους.
Να απλουστεύσει την περιπλοκότητα των συνεργατικών σχέσεων και συνεργειών με το παράδειγμα της αλληλέγγυας χρήσης και της εξοικονόμησης πόρων σε αντίθεση με την αδράνεια και στασιμότητα που υπάρχει σήμερα σε αυτές τις περιπτώσεις, από το κράτος και την αγορά. Οι οργανισμοί τοπικής Αυτοδιοίκησης αλλά και μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες που θα παραχωρήσουν κομμάτια της παραγωγής και των υπηρεσιών τους στους κοινωνικούς Συνεταιρισμούς σύμφωνα με το σχέδιο, θα διαπιστώσουν μια αναδραστική ωφέλεια καθώς θα αποκτήσουν ευελιξία στην διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, σε τομείς εντάσεως εργασίας αλλά και εποχιακές απασχολήσεις που αποφεύγουν τώρα να επενδύσουν.
Τέλος, η αυτοοργάνωση τμημάτων της περιφερειακής απασχόλησης μεγάλων οργανισμών και εταιρειών, μπορεί να μειώσει το διοικητικό κόστος και την παρακολούθηση έργων αφού, οι κοινωνικοί συνεταιρισμοί μπορούν να αυτοδιοικούνται σε σχέση με την εργασία τους και αναλαμβάνουν ευθύνες διοίκησης έργου που δεν αναλαμβάνουν συνήθως οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Συνεπώς αυτά τα πλεονεκτήματα του σχεδίου μπορούν να διασφαλίσουν την διάχυση την βιωσιμότητα και πολλαπλασιαστικότητα των αποτελεσμάτων και να ενισχύσουν την αρχή της εταιρικής σχέσης όπως προβλέπεται Ευρωπαϊκά διαρθρωτικά και επενδυτικά ταμεία.
«Πώς θα ενισχυθεί η αρχή της εταιρικής σχέσης στα Ευρωπαϊκά Ταμεία;» στον δικτυακό τόπο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
* ΒΑΣΙΚΟΙ ΟΡΟΙ
Σχετικοί ενδιαφερόμενοι φορείς: αρμόδιες περιφερειακές, τοπικές, δημοτικές και άλλες
δημόσιες αρχές, οικονομικοί και κοινωνικοί εταίροι (π.χ. οργανώσεις εργοδοτών και
εργαζομένων), εμπορικά επιμελητήρια, κοινωνία των πολιτών (π.χ. περιβαλλοντικοί εταίροι, μη
κυβερνητικές οργανώσεις και φορείς υπεύθυνοι για την προώθηση της κοινωνικής ένταξης, της
ισότητας των φύλων και της εξάλειψης των διακρίσεων).
Συμφωνία εταιρικής σχέσης: Οι χώρες της ΕΕ πρέπει να καταρτίσουν και να εφαρμόσουν
στρατηγικά σχέδια με επενδυτικές προτεραιότητες που να καλύπτουν όλα τα ταμεία και τα
προγράμματα για την περίοδο 2014-2020. Οι συμφωνίες εταιρικής σχέσης αποτελούν αντικείμενο
διαπραγμάτευσης ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τη χώρα της ΕΕ, αφού πρώτα έχουν
διαβουλευθεί με τους τοπικούς και περιφερειακούς εκπροσώπους, με εκπροσώπους από ομάδες
συμφερόντων, την κοινωνία των πολιτών κ.λπ.
Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 240/2014 — Ευρωπαϊκός κώδικας δεοντολογίας για την εταιρική σχέση
στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών διαρθρωτικών και επενδυτικών ταμείων.
