Ο μύθος του Ηρακλή έχει άθλους που πραγματώνονται σε όλη την Ελλάδα. Στις βασικές του γραμμές τον αποτελούν 3 κύκλοι, ο Θηβαϊκός ( Η γέννηση, Τα πρώτα χρόνια), ο Αργολικός (Το δωδέκαθλο) και ο Οιταϊκός (Τα τελευταία χρόνια και ο θάνατος στην Οίτη) . Έχουν γίνει προσπάθειες να προσδιοριστεί η πατρίδα του μύθου ανάμεσα σε δύο μυθικά κέντρα τη Θήβα και το Άργος ή και στη Μ. Ασία. Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι το δωδέκαθλο είναι σταθερά δεμένο με την Αργολίδα το ίδιο και η γέννηση και τα πρώτα χρόνια, έχουν στενή σύνδεση με το Βοιωτικό χώρο.

Οι περιπέτειες του Ηρακλή και τα ταξίδια του τον έφεραν σε όλες τις άκρες της οικουμένης. Οι δρόμοι του τον οδήγησαν όχι μόνο στις χώρες γύρω από τη λεκάνη της Μεσογείου, αλλά και στο Βορρά και τη μακρινή Ανατολή έφτασε η φήμη του. Η οριοθέτηση των κατορθωμάτων του Ηρακλή στους τόπους αυτούς δείχνει την επίδραση που είχαν οι ιστορίες του και η μορφή του στους λαούς αυτών των τόπων, ώστε να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν ίχνη που να αποδεικνύουν ότι έχουν και αυτοί δικαιώματα πάνω στο μύθο του Ηρακλή, παριστάνοντάς τον να δρα στον τόπο τους. Πολύ περισσότερο από αυτό όμως, για τα όρια που περιέκλεισαν τη μνήμη του μαρτυρούν οι λατρευτικοί τόποι και τα έθιμα γύρω από το πρόσωπο του Ηρακλή. Σε όλα τα μέρη της Ελλάδας υπήρχαν ιερά, αναθήματα, τοπικές παραδόσεις και τοπωνύμια που φανέρωναν ότι υπήρχε λατρεία του Ηρακλή. Τα ίχνη αυτά διαπιστώνονται και στη Μ. Ασία, ακτές Ευξείνου Πόντου, Αίγυπτο, Β. παράλια Αφρικής, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία και στα νησιά της Δ. Μεσογείου.

1. ΛΕΡΝΑ

Αποστολή του Ηρακλη στον συγκεκριμένο τόπο, ήταν να σκοτώσει το τέρας που ζούσε σε αυτή τη λίμνη, τη Λερναία Ύδρα. Έτσι ο Ηρακλής, μαζί με το βοηθό και φίλο του Ιόλαο, ξεκίνησαν και περνώντας από το Άργος έφθασαν στη λίμνη.

Σε απόσταση 10 περίπου χιλιομέτρων από το χωριό Μύλοι βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Λέρνας. Στην πραγματικότητα ο μύθος συμβολίζει την προσπάθεια των Αχαιών να αποξηράνουν τα μολυσμένα έλη της περιοχής.

Παρά την ύπαρξή τους, η αφθονία των νερών ευνόησε την εγκατάσταση πληθυσμών, με αποτέλεσμα να κατοικηθεί ο χώρος στη Νεολιθική εποχή. Στο τμήμα της περιοχής της Λέρνας που έχει ανασκαφεί υπάρχουν ευρήματα της Νεολιθικής εποχής.

2. ΝΕΜΕΑ

Η Νεμέα είναι η περιοχή, όπου ο Ηρακλής πραγματοποίησε τον πρώτο του άθλο. Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Ευρυσθέας πρόσταξε τον Ηρακλή να σκοτώσει το φοβερό «λιοντάρι της Νεμέας».

Η Νεμέα σαν περιοχή εκτός από το μυθολογικό της περιεχόμενο περιλαμβάνει πολυάριθμους αμπελώνες που παράγουν τα νεμεάτικα κρασιά με ένα έντονο, βαθύ ρουμπινί χρώμα και με λεπτή φινετσάτη γεύση.

Κάθε χρόνο ο επισκέπτης μπορεί να συμμετάσχει στην ετήσια γιορτή κρασιού την «Αμπελλόεσσα», να δει από κοντά και να δοκιμάσει τα κρασιά.

Από το 1996 διοργανώνονται στην περιοχή αθλητικές εκδηλώσεις, τα «Νέμεια», στα οποία οι αγωνιζόμενοι που συμμετέχουν ακολουθούν τα μυθικά χνάρια του Ηρακλή, σε μια διαδρομή από τις Κλεωνές μέχρι τη Νεμέα, που είναι κατάφυτη με ελαιώνες και αμπελώνες.

Ανατολικά της Νεμέας βρίσκονται οι Αρχαίες Κλεωνές, ένα γραφικό μικρό χωριό. Τα ερείπια της αρχαίας πόλης βρίσκονται κοντά στο χωριό Κοντόσταυλος. Περιλαμβάνουν δε σπουδαία ευρύματα, ερείπια δωρικού ναού του Ηρακλή.

Ο επισκέπτης, για να φτάσει στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Νεμέας, θ’ απολαύσει μια υπέροχη διαδρομή μέσα από αμπέλια, ελιές, πεύκα και κυπαρίσσια, περνώντας από τα χωριά Σουληνάρι και Χαλκί. Ο δρόμος καταλήγει στη δυτική άκρη του χωριού Αρχαία Νεμέα, χτισμένη στους ανατολικούς πρόποδες των αρκαδικών βουνών, σε υψόμετρο 330 μ.

Εδώ βρίσκεται το ιερό του Δία, το πιο σημαντικό οικοδόμημα του αρχαιολογικού χώρου, τόσο στην αρχαιότητα όσο και σήμερα. Θεμελιωμένος τον 4ο π.Χ. αιώνα, με τους δωρικού ρυθμού κίονές του να στέκουν ακόμη επιβλητικοί στο νεμεάτικο πεδίο, περιστοιχίζεται από τον εντυπωσιακό βωμό του Δία, θεμέλια ξενώνα, ερείπια λουτρών και ερείπια σπιτιών της Πρωτοχριστιανικής και Βυζαντινής περιόδου. Ορατά είναι και τα ερείπια τρίκλιτης Βασιλικής, εντυπωσιακού μεγέθους, πάνω από το λόφο του σταδίου, οικοδομημένης τον 5ο μ.Χ. αιώνα από το υλικό του βωμού του Δία, πάνω στα ερείπια του ελληνιστικού ξενώνα, από μια μικρή χριστιανική αγροτική κοινότητα που εγκαταστάθηκε εδώ.

Μέσα στον αρχαιολογικό χώρο της Νεμέας ορθώνεται ένα θαυμάσιο αρχαιολογικό μουσείο με ευρήματα της περιοχής και με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και σχέδια που αποκαλύπτουν όλη την ιστορία της.

3. ΣΤΥΜΦΑΛΙΑ

Επόμενος σταθμός του Ηρακλή ήταν το βουνό Στύμφαλος στη Β. Αρκαδία με την ομόνυμη λίμνη «Στυμφαλίδα». Εκεί υπήρχε σύμφωνα με τη μυθολογία η πόλη Στύμφαλος. Απόστολή του Ηρακλή ήταν να σκοτώσει κάτι τεράστια άγρια πουλιά τις «Στυμφαλίδες Όρνιθες». Αυτός ήταν και ο τέταρτος άθλος του.

Για να φτάσει ο επισκέπτης στη Στυμφαλία μπορεί να ξεκινήσει από τη Νεμέα ή από το Κιάτο. Η Στυμφαλία μοιάζει με ομφάλιο λώρο που συνδέεται άρρηκτα με χώρους μυθολογικής φαντασίας και ιστορικής πραγματικότητας.
Σικυώνα, Νεμέα, Φενεός, Ναύπλιο αλλά και Αρχαία Ολυμπία, παλλόμενοι ζωντανοί ιστοί της μητρικής ελληνικότητας, ενώνονται και συναντώνται σ’ αυτό το σημείο αναφοράς, γεμάτο από θεϊκές παρουσίες και ανθρωπογενή χαρακτηριστικά που δεν αλλοιώθηκαν στο πέρασμα του χρόνου, όπως όλοι οι τόποι δύναμης και λατρείας.

Ενώ περιβάλλεται από χωριά, κρατά αυτή την ιδιαίτερη αρχοντική μοναχικότητα, που την ξεχωρίζει από το υπόλοιπο τοπίο, με μια παρουσία πλούσια σε υλικό ιστορίας, φαντασίας και πραγματικότητας. “Αρχοντοκρατεί” όλα όσα την περιβάλλουν, αλλά τα αφήνει να διατηρούν την αίγλη και την ομορφιά τους. Αναμφίβολα είναι η “Αρχόντισσα” της περιοχής. Έχει μια παρουσία άκρως θηλυκή, σαν την πρωταρχική μητέρα.

Είναι η μόνη ορεινή υδάτινη πολιτεία στην Πελοπόννησο με την αρχαία πόλη και ακρόπολη στο λόφο της. Τριγύρω της βουνά, νότια ο Ολίγυρτος και δυτικά ο τόπος γέννησης του φτερωτού Ερμή, το όρος Κυλλήνη.

“Σκαρφαλωμένος” ανάμεσα στις πλαγιές της Κυλλήνης, του Απέλλαυρου και του Ολίγυρτου, ο Δήμος Στυμφαλίας, μαζί με τα χωριά του Καστανιά (με τους οικισμούς Καρτέρι, Μικρό Μαχαλά και Καστανιά), Λαύκα, Δροσοπηγή, Στυμφαλία (με τους οικισμούς Στυμφαλία, Κιόνια και Μάτσιζα), Κυλλήνη, Καλλιάνους, Ψάρι, Ασπρόκαμπο, Κεφαλάρι και Καίσαρι, εκπέμπει αίγλη, αρχοντιά και ομορφιά, ξυπνώντας μνήμες, αλλά και συναισθήματα ευφορίας στον περιηγητή.
Κάθε χωριό έχει μοναδικότητα και όλα μαζί ενώνονται σε μια πλούσια προσφορά της ιστορίας και της φύσης που απλόχερα προσφέρεται, μέσα από ένα αυτόχθονο περιβάλλον που κρατά την αυθεντική του ταυτότητα.

Βόρεια της λίμνης βρίσκεται το χωριό Στυμφαλία, χτισμένο μέσα σε ένα υπέροχο φυσικό περιβάλλον, περικυκλωμένο από πηγές με γάργαρα νερά. Από την παραλίμνια περιοχή της Στυμφαλίας ξεκινούν δύο περιβαλλοντικά μονοπάτια, δεξιά και αριστερά της λίμνης. Κάθε χρόνο, στα μέσα του Σεπτέμβρη, διεξάγεται στο χωριό μεγάλη εμποροπανήγυρη, που συγκεντρώνει κόσμο απ’ όλα τα μέρη της Κορινθίας.

Στην κοιλάδα της Στυμφαλίας ζουν 118 είδη πουλιών και πρσφέρεται ιδιαίτερα για πεζοπορία, παρατήρηση και φωτογράφιση. Τα χωριά του Δήμου Στυμφαλίας προσφέρονται για κάθε δραστηριότητα εναλλακτικού τουρισμού. Ανηφορίζοντας στην Καστανιά φτάνουμε στο περίφημο Διάσελο, από όπου απλώνεται μπροστά μας το οροπέδιο του Φενεού.

4. ΦΕΝΕΟΣ

Ο Ηρακλής φέρεται ως ο κατασκευαστής των καταβόθρων, ενώ άλλες μυθικές εκδοχές τις παρουσιάζουν σαν εισόδους προς τον Άδη.
Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία, ο πρώτος οικισμός στο Φενεό δημιουργήθηκε από τους Πελασγούς και αργότερα, το 1900 π.Χ., κατοικήθηκε από Αρκάδες.

Το Μυκηναϊκό κέντρο του Φενεού δημιούργησαν οι Αχαιοί το 1500 π.Χ., οι οποίοι υπό την αρχηγία του βασιλιά των Αρκάδων Αγαπήνορα έλαβαν μέρος με 60 πολεμιστές στον Τρωικό Πόλεμο.

Ένας από τους πιο όμορφους ορεινούς δήμους του Νομού Κορινθίας, με έδρα την Γκούρα, ο Δήμος Φενεού δικαίως έχει χαρακτηριστεί «Κορινθιακή Ελβετία» για τη μοναδική ωραιότητα της θέση του. Περιλαμβάνει τις πρώην κοινότητες Μοσιάς, Μεσινού, Ματίου, Αρχαίας Φενεού (Καλυβίων), Στενού, Φενεού (Συβίστας), Πανοράματος και Άνω-Κάτω Ταρσού. Στα κρυστάλλινα νερά της τεχνητής λίμνης Δόξας καθρεφτίζονται οι πανέμορφες κορυφές των Αροανίων και της Κυλλήνης, ενώ το «Παλιομονάστηρο» στο κέντρο της λίμνης είναι το «Ποντικονήσι» της Κορινθίας.

Η περιοχή του Φενεού εκτείνεται σε ένα μεγάλο οροπέδιο σε σχήμα τριγωνικό, «στεφανωμένο» από πυκνά δασοβουνά, γειτονεύοντας δυτικά με το Νομό Αχαΐας και το Νομό Αρκαδίας νότια.Το μέγιστης αισθητικής και οικολογικής αξίας οροπέδιο του Φενεού «κουβαλάει» στη γη το μεγάλο κομμάτι της Ελληνικής Μυθολογίας.
Οι ποταμοί Όλβιος και Δόξα μετέφεραν τους χειμώνες τα νερά τους στην πεδιάδα, καθώς δεν είχαν έξοδο προς τη θάλασσα, μετατρέποντας την πεδιάδα σε λίμνη, ενώ οι καταβόθρες που συνεχίζουν να βρίσκονται στους πρόποδες του όρους Σαϊτάς «ρουφούσαν» τα νερά της λίμνης.

Στα βορειοδυτικά κράσπεδα της πεδιάδας του Φενεού και κοντά στα σημερινά Καλυβάκια βρισκόταν η Ακρόπολη του Φενεού. Στις ανασκαφές των ετών 1958-1961 ανακαλύφθηκε Ναός αφιερωμένος στο Θεό Ασκληπιό. Σε δεσπόζουσα θέση στη λίμνη «Δόξα» βρίσκεται το ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου του «φονιά», που είναι ονομαστική παραφθορά του Φενεού. Η Μονή ιδρύθηκε τον 14ο αιώνα και κατά τους χρόνους της Επανάστασης του ’21 είχε λειτουργήσει σαν Αρχηγείο της Φιλικής Εταιρείας, υπό την αρχηγία του Ηγούμενου της Μονής Ναθαναήλ και τη βοήθεια πολλών άλλων ηγουμένων από γειτονικές μονές.

5. ΚΛΕΙΤΟΡΑΣ

Στην περιοχή περίπου της Κλειτορίας εικάζεται η πραγμάτωση του μύθους του ελαφιού της Αρτέμιδος του Ηρακλή. Μετά τη θανάτωση της Λερναίας ύδρας ο Ευρυσθέας ζήτησε από τον Ηρακλή να του φέρει το ιερό ελάφι της θεάς Αρτέμιδος που ζούσε αμέριμνο στο βουνό Κερύνεια στα σύνορα Αχαΐας και Αρκαδίας. Η πρόθεση του Ευρυσθέα δεν ήταν να θανατωθεί το ελάφι. Απλά ήθελε να φέρει αντιμέτωπο τον Ηρακλή με την Άρτεμη, τη θεά του κυνηγιού, στην οποία δεν πολυάρεσε να ενοχλούν τα ιερά της ζώα. Ο Ηρακλής ταλαιπωρήθηκε πολύ. Το ελάφι είχε χρυσά κέρατα και χάλκινες οπλές, αλλά το κυριότερο απ’ όλα έτρεχε γρηγορότερα από τον άνεμο. Έτσι το κυνήγησε σε βουνά και λαγκάδια για έναν ολόκληρο χρόνο σ’ όλη την Αρκαδία. Τελικά, κατάφερε να το συλλάβει. Άλλοι λένε ότι το έπιασε στον ύπνο, άλλοι ότι το τραυμάτισε ενώ εκείνο προσπαθούσε να ξεδιψάσει στον ποταμό Λάδωνα. Μόλις το έπιασε του έδεσε τα πόδια και το πήρε στον ώμο για να το κουβαλήσει στις Μυκήνες. Στο δρόμο, όμως, έπεσε πάνω στην Άρτεμη και τον αδερφό της Απόλλωνα. Η θεά μόλις είδε το αγαπημένο της ζώο αιχμάλωτο και τραυματισμένο άρχιζε να φωνάζει και να απειλεί τον ήρωα με σκληρότατη τιμωρία. Ο Ηρακλής, όμως, κατάφερε να την καταπραΰνει. Της είπε ότι δεν είναι αυτός ο φταίχτης αλλά η κακή του μοίρα που τον ανάγκασε να υπακούει τις εντολές και να πραγματοποιεί τις επιθυμίες του Ευρυσθέα. Τη διαβεβαίωσε επίσης ότι κανείς δεν είχε την πρόθεση να το σκοτώσει. Όλα αυτά συντέλεσαν στο να δεχτεί η θεά να πάρει ο Ηρακλής το ζώο μαζί του και να το δείξει στον Ευρυσθέα.

Η Κλειτορία βρίσκεται νότια των Καλαβρύτων, στις όχθες του Αροάνιου ποταμού, σε απόσταση 84 περίπου χιλιομέτρων από την Αρχαία Ολυμπία και 25 περίπου χιλιομέτρων από την Αρχαία Ψωφίδα. Η παράδοση αναφέρει ότι ιδρύθηκε από τον Κλείτωρα, γιο του Άχανα και εγγονό του Αρκάδος.

Η Αρχαία πόλη περιβαλλόταν από οχυρωματικό περίβολο, ενισχυμένο με ημικυκλικούς πύργους, του οποίου τα θεμέλια σώζονται σε όλες τις πλευρές, εκτός της ανατολικής, όπου βρισκόταν παλιότερα η κοίτη του ρεύματος του Καρνεσίου.

Η ακμή της Κλειτορίας επιβεβαιώνεται από τις επιγραφές των προξένων της πόλης στους Δελφούς, καθώς και από τα αναθήματά τους στην Ολυμπία.

6. ΕΡΥΜΑΝΘΟΣ – ΑΡΧΑΙΑ ΨΩΦΙΔΑ

Ο τρίτος σταθμός του Ηρακλή ήταν η περιοχή του Ερυμάνθου, όπου ο Ηρακλής είχε εντολή να φέρει τον «Ερυμάνθειο Κάπρο» στο Άργος στον Ευρυσθέα. Ο μυθικός ήρωας χρησιμοποιώντας τέχνασμα παρέσυρε και παγίδευσε το ζώο στο φαράγγι της Φολόης (φαράγγι του Αντρωνίου στο γεφύρι του Μπερή)

Ο ποταμός Ερύμανθος είναι μία έκταση με ποικίλη χλωρίδα και πανίδα, γνωστή για την ξακουστή από την αρχαιότητα «πέστροφα του Ερυμάνθου», με το χαρακτηριστικό της χρώμα. Επίσης, λόγω της ιδιομορφίας της κοίτης του και την ομορφιά του γύρω τοποίου, ο Ερύμανθος αξιοποιείται από φανατικούς του ράφτινγκ και αποτελεί πόλο έλξης επισκεπτών για την ευρύτερη περιοχή.

Ο υδάτινος πλούτος του ποταμού Ερυμάνθου που προσφέρει την δυνατότητα για την ανάπτυξη επιχειρηματικότητας στον εναλλακτικό τουρισμού αφού μέσα από τη μοναδική μορφολογία του φαραγγιού του επιτρέπει την καταλληλότητά του για ποτάμια αθλήματα, όπως το canoe-kayak.

Η παραποτάμια διαδρομή κατά μήκος του πρόκειται για μια διαδρομή απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς και γοητείας, ιδανική για την προσέλκυση και ικανοποίηση ακόμη και των πιο απαιτητικών φυσιολατρών προσφέροντας πεδίο για ποικίλες δράσεις και πρωτοβουλίες στον αγροτουρισμό, όπως οι δραστηριότητες kayak που ήδη έχουν πραγματωθεί .

Αξίζει να γίνει ιδιαίτερη αναφορά στην ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς χώρων ιστορικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, καθώς επίσης και στις αγροτικές ασχολίες και τα παραδοσιακά αγνά κτηνοτροφικά προϊόντα της περιοχής.

Η Αρχαία Ψωφίδα χαρακτηρίζεται από τα τρία ποτάμια. Απέχει μόλις δέκα χιλιόμετρα από την υψηλότερη γραμμή του συγκροτήματος του Ερυμάνθου. Η Αρχαία Ψωφίδα έχει πλούσια ευρήματα, ένα μικρό μόνο μέρος των οποίων έχει αποκαλυφθεί. Έχει επίσης, το κάστρο το οποίο είναι αξιοποιήσιμο για επισκέψεις με μικρό προϋπολογισμό, όπως και το φυσικό πάρκο του ποταμού Ερυμάνθου στη βασιλική πηγή.

7. ΗΛΙΔΑ

Στην περιοχή της Ήλιδας σύμφωνα με τη μυθολογία πραγματοποιήθηκε ένας από τους σημαντικότερους Άθλους του Ηρακλή, αυτός της «κόπρου του Αυγεία».  Σύμφωνα με το μύθο ο Ηρακλής κατάφερε εκτρέποντας την τροχιά δύο ποταμών να καθαρίσει αναρίθμητη ποσότητα ζωικών περιττωμάτων σε μια μέρα.

Η Ήλιδα βέβαια σαν περιοχή προσφέρει εκτός από το μύθο και τόπους αρχαιολογικού ενδιαφέροντος για τον επισκέπτη. Τα τελευταία χρόνια οι ανασκαφές έχουν αποκαλύψει 120 οικισμούς, ενώ οι επιφανειακές έρευνες έχουν εντοπίσει περίπου 200 θέσεις. Οι περισσότερες από αυτές ήταν μικρά χωριά ή απομονωμένες κατοικίες.

Η Ήλιδα έχει σημαντικό μέρος και στις αναφορές της περιηγήσεως του Παυσανία. Τα κτήρια που αποκαλύφθηκαν ή εντοπίστηκαν και στη συνέχεια ταυτίστηκαν σύμφωνα με τις περιγραφές του Παυσανία, είναι τα εξής: Γυμνάσιο, που δεν έχει ανασκαφεί, αλλά φαίνεται ότι είχε παρόμοιες διαστάσεις με εκείνο της Ολυμπίας μήκος περ. 200μ.), Λουτρά, στα δυτικά της αγοράς, Τέμενος του Αχιλλέα, Ελλανοδικαιώνας, Στοά “προς μεσημβρίαν”, “Κερκυραϊκή” στοά, που αποτελούσε το νότιο σύνορο της αγοράς, διάφορα μικρά ιερά, ένα τετράγωνο οικοδόμημα με εσωτερική περίστυλη αυλή, όπου οι δεκαέξι Ηλείες γυναίκες ύφαιναν τον πέπλο της Ήρας, ένα τμήμα του περιβόλου του τεμένους της Αφροδίτης, ένας ακόμη περίβολος ιερού, ναΐσκος και τεμένη, μεταξύ των οποίων και του Άδη και τέλος το Θέατρο, στα βόρεια της αγοράς.

Το θέατρο κτίστηκε τον 4ο αι. π.χ. και υπέστη μετασκευές στα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια. Η λίθινη σκηνή με το προσκήνιο και τα παρασκήνια είναι από τα παλαιότερα της αρχαίας Ελλάδας. Οι θεατές δεν κάθονταν σε κερκίδες αλλά στα πρανή του κοίλου, όπως ακριβώς και στο στάδιο της Ολυμπίας. Η πρόσβαση γινόταν με έξι λίθινες κλίμακες που χώριζαν το κοίλο σε επτά κερκίδες. Ένα πλήρες αποχετευτικό δίκτυο εξασφάλιζε το θέατρο από τον κίνδυνο πλημμύρας. η λειτουργία του θεάτρου διακόπηκε στα ύστερα ρωμαϊκά χρόνια, όταν επήλθε και γενικότερος μαρασμός της πόλης, και στο χώρο του δημιουργήθηκε νεκροταφείο με συστάδες κιβωτιόσχημων και κεραμοσκεπών τάφων.